Informacja o działalności za 2009 r.

Informacja o działalności

Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie

za okres od dnia 1 stycznia do 31 grudnia 2009 roku

CZĘŚĆ I

OGÓLNA INFORMACJA O DZIAŁALNOŚCI KOLEGIUM

1. Podstawa i zakres działania Kolegium

Podstawę prawną działania Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie (dalej : SKO) stanowi ustawa z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001r. Nr 79, poz. 856 z p.zm.) oraz rozporządzenia wydane w oparciu o delegację ustawową.

Zgodnie z wyżej wymienioną ustawą samorządowe kolegia odwoławcze są organami wyższego stopnia w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości jednostek samorządu terytorialnego, właściwymi do rozpatrywania odwołań od decyzji, zażaleń na postanowienia, żądań wznowienia postępowania lub stwierdzania nieważności decyzji w trybie uregulowanym przez przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz.1071 z p.zm.; dalej jako – Kpa ) oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z p.zm.; dalej jako – Op ). Kolegium orzeka również w innych sprawach na zasadach określonych w odrębnych ustawach.

Obszar właściwości miejscowej Kolegium obejmuje, zgodnie z Rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 roku w sprawie obszarów właściwości samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. Nr 198, poz.1925), powiaty : białogardzki, drawski, kołobrzeski, koszaliński, sławieński, szczecinecki, świdwiński, wałecki wraz z gminami objętymi tym obszarem oraz miasto na prawach powiatu - Koszalin.

Rozstrzygając sprawy indywidualne w składach trzyosobowych, Kolegium związane jest wyłącznie przepisami obowiązującego prawa.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze jest państwową jednostką budżetową.

2. Obsada kadrowa Kolegium i kwalifikacje osób zatrudnionych

2.1. Kolegium składa się z 27 członków : 10 etatowych i 17 pozaetatowych.

Liczba członków etatowych posiadających wykształcenie :
wyższe prawnicze : 9		wyższe administracyjne : 1
Liczba członków pozaetatowych posiadających wykształcenie :
wyższe prawnicze : 2	wyższe administracyjne : 1		wyższe inne : 8 W tym mgr; - ekonomii 4 - chemii 1 - fizyki 1 - geodezji 1 - inżynierii środowiska 1 - budownictwa 1

Wśród członków Kolegium nie ma osób posiadających tytuły naukowe.

2.2. Biuro Kolegium składa się z 7 osób. Wszystkie osoby pracujące w Biurze posiadają wykształcenie wyższe.

Stanowiska pracy w biurze to:

- główna księgowa – 1,

- starszy inspektor – 3,

- inspektor – 2, w tym 1 osoba na 7/8 etatu,

- referent – 1 (½ etatu).

Obsługa informatyczna Kolegium wykonywana jest na podstawie umowy cywilnej.

3.Lokal i wyposażenie Kolegium

Siedziba Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie mieści się w Koszalinie, przy ul. Władysława Andersa Nr 34 , w pomieszczeniach w budynku użyczonym Kolegium przez Wojewodę Zachodniopomorskiego. Warunki lokalowe są dobre, ale jeszcze niewystarczające. W 2009r. Kolegium otrzymało w użyczenie dodatkowo 2 pokoje, który zostały odremontowane i przeznaczone na pomieszczenia biurowe. Kolegium dysponuje jedną salą rozpraw.

Stan wyposażenia Kolegium w sprzęt biurowy i elektroniczny ( komputery ) ocenić należy obecnie jako dobry.

Według stanu na koniec roku 2009 w Kolegium znajdowały się 22 zestawy komputerowe oraz serwer. W roku 2009 nie dokonywano zakupu zestawów komputerowych.

W 2009 roku Zgromadzenie Ogólne obradowało trzy razy w dniach: 17 marca, 4 czerwca oraz 26 sierpnia 2009roku.

W dniu 17 marca 2009r. Zgromadzenie Ogólne między innymi pozytywnie zaopiniowało 8 kandydatów na pozaetatowych członków Kolegium, przyjęło informację roczną o działalności Kolegium za 2008 r., określiło liczbę członków SKO w Koszalinie na 27 osób, w tym etatowych 10 a pozaetatowych na 17 osób. Przyjęto również nowy Regulamin Organizacyjny Kolegium. W powyższych sprawach podjęto stosowne uchwały.

W dniu 4 czerwca 2009 r. dokonano wyboru dwóch członków Komisji Konkursowej rozstrzygającej konkurs na etatowego członka Kolegium i podjęto stosowną uchwałę w tym zakresie.

Po raz trzeci Zgromadzenie Ogólne w roku 2009 obradowało w dniu 26 sierpnia 2009r.
W tym dniu odbyło się głosowanie, w którym wyrażono pozytywną opinię o kandydatce na etatowego członka Kolegium, Pani Teresie Jakubowskiej i podjęto stosowną uchwalę w tym zakresie.

CZĘŚĆ II

WPŁYW SPRAW

1. Liczba spraw ujętych w ewidencji ogółem w roku objętym informacją- 4037

w tym spraw:

1.1. pozostałych w ewidencji z roku poprzedzającego okres
objęty informacją /[i]- 498

1.2.wpływ spraw w roku objętym informacją - 3539

2. Rodzaje spraw, które wpłynęły w roku objętym informacją[ii] :

2.1.Liczba spraw administracyjnych - ogółem 2777

Lp.	Określenie rodzaju sprawy	Liczba spraw
1.	objęte proceduralnie przepisami Ordynacji podatkowej	494
2.	działalność gospodarcza	3
3.	planowanie i zagospodarowanie przestrzenne	251
4.	pomoc społeczna, świadczenia rodzinne i zaliczka alimentacyjna, oświata (stypendia, pomoc materialna itd. ), dodatki mieszkaniowe, sprawy socjalne	1365
5.	gospodarka nieruchomościami (bez opłat za wieczyste użytkowanie) , przekształcanie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, prawo geodezyjne i kartograficzne	331
6.	ochrona środowiska, ochrona przyrody i ochrona zwierząt, odpady i utrzymanie porządku i czystości w gminach	92
7.	prawo wodne	4
8.	rolnictwo, leśnictwo, rybactwo śródlądowe, łowiectwo	23
9.	handel, sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych	40
10.	prawo o ruchu drogowym, drogi publiczne, transport drogowy	128
11.	prawo górnicze i geologiczne	9
12.	egzekucja administracyjna	5
13.	inne, pozostałe, w tym skargi i wnioski rozpatrywane w trybie Działu VIII Kpa	32

2.2.Sprawy podlegające rozpatrzeniu w trybie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z p.zm. – dalej jako Ppsa)/[iii] - - 428

2.3.Liczba spraw z zakresu aktualizacji opłat za użytkowanie wieczyste - 334

CZĘŚĆ III

ZAŁATWIANIE SPRAW ADMINISTRACYJNYCH

1. Liczba spraw załatwionych ogółem w roku objętym informacją -3001

Lp.

Określenie rodzaju rozstrzygnięcia

Liczba spraw

akty wydane przez SKO jako organ II instancji /[iv],

w tym :

akty wydane przez SKO w trybie art. 127 § 3 Kpa oraz jako organ II instancji zgodnie z art. 221 Ordynacji podatkowej /

- sposób rozstrzygnięcia patrz → tabela z pkt 1.1.

1837

akty wydane przez SKO jako organ I instancji /[v]

- sposób rozstrzygnięcia patrz → tabela z pkt 1.2.

679

postanowienia wydane przez SKO w wyniku rozpatrzenia zażaleń na bezczynność organu,

w tym :

uznające zażalenia za uzasadnione

akty wydane przez SKO po rozpatrzeniu w trybie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z p.zm.)

390

pozostałe /[vi]

1.1. Szczegółowe omówienie sposobu załatwienia sprawy przez SKO jako organ II instancji :

Lp.	Określenie rodzaju rozstrzygnięcia	Liczba spraw
1.	decyzje utrzymujące w mocy zaskarżone decyzje (art. 138 § 1 pkt 1 Kpa oraz art.233 § 1 pkt 1 Op) /[vii]	995
2.	decyzje uchylające decyzje organu I instancji i orzekające co do istoty sprawy oraz uchylające decyzje organu I instancji i umarzające postępowanie (art. 138 § 1 pkt 2 Kpa oraz art. 233 § 1 pkt 2a Op) /⁷	185
3.	decyzje uchylające decyzje organu I instancji i przekazujące sprawy do ponownego rozpatrzenia (art. 138 § 2 Kpa oraz art. 233 § 2 Op) /⁷	429
4.	decyzje umarzające postępowanie odwoławcze (art. 138 § 1 pkt 3 Kpa oraz art. 233 § 1 pkt 3 Op) /⁷	32
5.	pozostałe	196

1.2. Szczegółowe omówienie sposobu załatwienia sprawy przez SKO jako organ I instancji :

Lp.	Określenie rodzaju rozstrzygnięcia	Liczba spraw
1.	postanowienia o wznowieniu postępowania i wyznaczeniu organu właściwego do jego przeprowadzenia (art.150 § 2 Kpa oraz art. 244 § 2 Op) /[viii]	25
2.	decyzje o odmowie wznowienia postępowania (art. 149 § 3 Kpa oraz art. 242 § 3 Op) /⁸	2
3.	decyzje o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie nieważności decyzji (art. 157 § 3 Kpa oraz art. 249 § 3 Op) /⁸	15
4.	decyzje stwierdzające nieważność decyzji organu I instancji oraz decyzje stwierdzające wydanie decyzji przez organ I instancji z naruszeniem prawa (art. 156 – 158 Kpa oraz art. 247 – 251 Op) /⁸	571
5.	decyzje o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji (art. 158 § 1 Kpa oraz art. 248 § 3 Op ) /⁸	27
6.	decyzje odmawiające uchylenia decyzji po wznowieniu postępowania (art. 151 Kpa oraz art. 245 Op) /⁸	2
7.	decyzje uchylające i rozstrzygające o istocie sprawy oraz decyzje stwierdzające wydanie decyzji przez organ I instancji z naruszeniem prawa wydane po wznowieniu postępowania(art. 151 Kpa oraz art. 245 Op) /⁸	13
8	decyzje umarzające postępowanie prowadzone w I instancji przez SKO (art. 105 § 1 Kpa oraz art. 208 Op)	5
9.	pozostałe	19

2. Liczba spraw administracyjnych pozostałych do załatwienia przez SKO w roku objętym informacją/[ix] - 619

CZĘŚĆ IV

ZAŁATWIANIE SPRAW Z ZAKRESU OPŁAT ZA UŻYTKOWANIE WIECZYSTE NIERUCHOMOŚCI GRUNTOWYCH

1. Liczba spraw z zakresu opłat za użytkowanie wieczyste załatwionych w roku objętym informacją ogółem - 341

w tym ugody - 75

2. Liczba wniesionych sprzeciwów od orzeczeń SKO - 38

3. Liczba spraw pozostałych do załatwienia przez SKO/⁹ - 76

CZĘŚĆ V

SKARGI DO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO

1. Sprawy prowadzone przez Kolegium w trybie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.
Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153,
poz. 1270 z p.zm. – dalej jako Ppsa) :

Liczba spraw w roku objętym informacją ogółem - 390

w tym :

1.1. Liczba skarg na decyzje i postanowienia Kolegium skierowanych 342
do WSA w roku objętym informacją, ogółem -

wskaźnik „zaskarżalności” /[x] - 13,6%

1.2. Liczba skarg na bezczynność Kolegium skierowana do WSA w roku
objętym informacją, ogółem - 0

1.3. Liczba skarg uwzględnionych przez Kolegium we własnym zakresie
w trybie art. 54 § 3 Ppsa, ogółem - 45

1.4. Liczba skarg kasacyjnych na orzeczenia WSA (w tym zażaleń na postanowienia) skierowanych przez SKO w roku objętym informacją
do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie , ogółem - 3

1.5. Liczba innych spraw prowadzonych przez Kolegium w trybie określonym
przepisami Ppsa, skierowanych do WSA, ogółem/[xi] - 0

2. Skargi na akty i czynności Kolegium rozpatrzone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny prawomocnymi orzeczeniami w roku objętym informacją :

Liczba orzeczeń WSA w roku objętym informacją ogółem - 316

w tym :

Lp.

Rodzaj rozstrzygnięcia

Liczba spraw

Skargi na decyzje i postanowienia rozpoznane przez Sąd

w tym :

uwzględnienie skargi

316

Skargi na bezczynność Kolegium rozpoznane przez Sąd

w tym :

uznające skargi za uzasadnione

INFORMACJE DODATKOWE i WNIOSKI

Wybrane problemy z orzecznictwa Kolegium

Podatki i opłaty

W 2009 roku wpływy spraw podatkowych utrzymały się mniej więcej na poziomie roku 2008r.

Jeśli chodzi o charakter spraw, przewagę mają odwołania od decyzji, w których organ podatkowy określił wysokość zobowiązania podatkowego. Bardzo wzrosła ilość odwołań od decyzji wymiarowych, których nasilenie wystąpiło w pierwszym kwartale i pod koniec roku. Powody tego stanu rzeczy są różne: w kilku gminach znacznie podniesiono stawki podatkowe i to wzburzyło podatników, w kilku innych gminach dokonano swoistego „remanentu” i wykryto wiele nieruchomości od kilkunastu lat nieopodatkowywanych.

Na zwykłym poziomie utrzymały się odwołania w sprawach o ulgi podatkowe, głównie umorzenia. Ponieważ postępowania wyjaśniające w sprawie udzielania ulg podatkowych w znakomitej większości gmin przeprowadzane są prawidłowo, a decyzje są odzwierciedleniem materiału dowodowego, Kolegium większość tych decyzji utrzymywało w mocy.

Podobnie jak w latach poprzednich odwołania w przeważającej mierze dotyczyły podatku od nieruchomości. Odwołań w sprawie podatku leśnego nie było w ogóle, pewna część dotyczyła podatku rolnego i łącznego zobowiązania pieniężnego. Chodziło głównie o zwolnienie z podatku rolnego – spraw tych było zaledwie kilka.

Odwołania związane z opłatą targową utrzymały się na zwykłym poziome. Pojawiło się kilka spraw związanych z opłatą uzdrowiskową.

W 2009 roku zaskarżone do WSA zostało około 17% decyzji. Wyroki WSA bywają różne.

W 2009 roku wniesiono 1 skargę kasacyjną na wyrok WSA (jeszcze nierozstrzygniętą) i 3 zażalenia, które WSA uwzględnił we własnym zakresie uchylając zaskarżone postanowienia. W NSA zapadło kilkanaście wyroków wydanych ze skarg kasacyjnych Kolegium w sprawach podatkowych, uwzględniających stanowisko Kolegium, tzn. uchylających wyroki WSA - w kilku przypadkach NSA rozstrzygnął sprawy merytorycznie oddalając skargi na decyzje Kolegium (opodatkowanie obiektów tymczasowych). Dużym sukcesem jest uzyskanie pozytywnego stanowiska NSA w sprawie sposobu opodatkowania budynków koszarowych. Dzięki uporowi Kolegium sprawa ta została unormowana ze skutkami dla całego kraju przez to, że NSA wydał uchwałę w składzie 7 sędziów, wiążącą wszystkie organy podatkowe i podatników.

W jednej tylko sprawie Kolegium przegrało w 2009 roku skargę kasacyjną – w sprawie sposobu opodatkowania elektrowni wiatrowych.

Poza tym rok 2009 nie odznaczył się szczególnie nowymi rodzajami spraw.

Gospodarka nieruchomościami

Opłaty adiacenckie.

Przedmiotem odwołań od decyzji organów I instancji były, w zdecydowanej większości, sprawy opłat adiacenckich ustalanych na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j.z 2004 Dz.U. nr 261, poz. 2603 ze zmianami) m.in. z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego wybudowaniem urządzenia infrastruktury technicznej.

Dla ustalenia opłaty decydujące znaczenie ma data stworzenia warunków do korzystania z tych urządzeń. Od 2007r. obowiązuje zmiana ustawy o gospodarce nieruchomościami i na jej podstawie ukształtowało się w tej sprawie orzecznictwo administracyjne, a przede wszystkim orzecznictwo sądowe. Przyjęto mianowicie, że dniem, od którego należy liczyć stworzenie warunków do podłączenia nieruchomości do nowowybudowanych urządzeń infrastruktury jest dzień sporządzenia protokołu odbioru końcowego. Powyższe stanowisko wynikało z wyroków NSA w Warszawie, który jednoznacznie stwierdził, że mimo istnienia protokołów wstępnych czy też częściowych odbioru technicznego urządzeń , dopiero protokół końcowy jest podstawą oficjalnego i legalnego korzystania z urządzenia.

W 2009r. WSA w Szczecinie zmienił linię orzeczniczą w kwestii wykładni pojęcia „stworzenia warunków do korzystania z urządzeń” i przyjął, że datą ich stworzenia nie jest ogólny protokół końcowy odbioru lecz każdorazowe ustalenie w indywidualnej sprawie.

Spowodowało to, że duża ilość orzeczeń SKO została uchylona przez WSA w Szczecinie co niekorzystnie wpłynęło na statystykę zapadłych wyroków rozpatrujących skargi na decyzje kolegium.

Na tle stosowania przepisów dotyczących opłat adiacenckich (art. 98a oraz art. 143-148b ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami Dz. U. z 2004 r., Nr 261, poz. 2603, zm. Dz. U. z 2007, Nr 173, poz. 1218) wyłaniają się inne jeszcze uwagi i wnioski:

Metoda ustalania opłat adiacenckich na podstawie wyceny rzeczoznawcy majątkowego jest złożona, kosztowna i wysoce zawodna. Zależy przede wszystkim od kwalifikacji zawodowych, doświadczenia i osobistych umiejętności rzeczoznawcy majątkowego. Brak przy tym skutecznej procedury umożliwiającej należytą weryfikację operatów szacunkowych. Tego zadania w żadnym przypadku nie ułatwiają przepisy art. 157 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wręcz przeciwnie, wspomniane przepisy, w wyjątkowy sposób chronią czynności rzeczoznawców majątkowych przed poddaniem ich zewnętrznej kontroli.

Powyższy wniosek nasuwa się w szczególności na tle spraw o ustalenie opłat adiacenckich z tytułu wybudowania drogi na kołobrzeskim osiedlu Radzikowo IV wraz z kanalizacją deszczową. W tych sprawach operaty szacunkowe dwojga rzeczoznawców majątkowych zawierają diametralnie różne wnioski. Należy przy tym podkreślić, że opłaty ustalane były dla działek bliźniaczo podobnych, o niemal identycznej powierzchni, położonych przy tej samej ulicy. Według wyceny jednego z rzeczoznawców średnia opłata wynosiła nieco ponad 800 zł. podczas gdy z ustaleń drugiego rzeczoznawcy opłaty wynosiły od 240 do 260 zł.. Kolegium nie dysponuje instrumentami umożliwiającymi należyte wyjaśnienie omawianych różnic wynikających z odmiennej wyceny takich samych działek.

Trudności w ustalaniu tej opłaty na podstawie wyceny nieruchomości można by uniknąć dzieląc wartość inwestycji przez liczbę działek korzystających z wykonanej infrastruktury przy zastosowaniu odpowiedniego wskaźnika korygującego. Wskaźnik korygujący miałby na celu zapobiec nadmiernemu obciążeniu fiskalnemu działki.

Do podobnych wniosków można dojść na podstawie analizy sprawy SKO.4331/1688/09 dotyczącej tzw. opłaty planistycznej. Wystarczy tu zacytować słowa jednego z rzeczoznawców majątkowych, cyt.: „Szczególnie ważne było ujawnienie /.../, że ostatnia tabelka na str. 13 operatu została błędnie wypełniona, co spowodowało podanie błędnej podstawy do naliczenia opłaty planistycznej. Stało się oczywiste, że należy poprawić operat szacunkowy. Przy okazji poprawiłem także pomyłki w datach, które wystąpiły w operacie. Dobrze się stało, że pan Andrzej C., przez swą dociekliwość ustrzegł operat od błędnego wyniku o kwotę 67 035 zł.. Przepraszam za zaistniałą sytuację zarówno Wójta Gminy /.../ jako zleceniodawcę oraz pana Andrzeja C. jako płatnika opłaty planistycznej”.

Wyżej poczynione spostrzeżenia powinny stanowić podstawę generalnej zmiany w podejściu do ustalania opłat nie tylko adiacenckich ale także opłat planistycznych oraz rocznych z tytułu użytkowania wieczystego.

Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne

W 2009 roku przeważająca część odwołań dotyczyła decyzji organów pierwszej instancji odmawiających ustalenia warunków zabudowy na terenach leżących w zwartym obszarze gruntów rolnych. Działki te nie są uzbrojone, nie posiadają dostępu do drogi publicznej, a w sąsiedztwie brak jest co najmniej jednej zabudowanej działki, w oparciu o parametry której można byłoby określić wymagania dla nowej zabudowy. Ponieważ postępowanie poprzedzające wydanie tych decyzji przeprowadzane jest prawidłowo, a decyzje są odzwierciedleniem zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności analiz urbanistyczno-architektonicznych, Kolegium większość tych decyzji utrzymało w mocy. Podobnie orzekał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie rozstrzygając skargi na decyzje Kolegium, w trzech przypadkach skargi oddalił, w trzech odrzucił.

Na poziomie porównywalnym do lat ubiegłych utrzymuje się ilość odwołań właścicieli nieruchomości sąsiednich, sprzeciwiających się realizacji zabudowy na działkach sąsiednich. Na 13 odwołań złożonych przez „niezadowolonych sąsiadów”, w ośmiu przypadkach decyzje organów pierwszej instancji utrzymano w mocy, w pięciu, z uwagi na naruszenie przepisów prawa materialnego – ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i przepisów proceduralnych – Kpa uchylono. Coraz częściej zdarzają się przypadki naruszania podstawowych zasad postępowania administracyjnego, w tym zasady równości obywateli wobec prawa. W sytuacjach, w których prawna i faktyczna sytuacja wobec organów administracji jest zbliżona, wnioskodawcy oczekują, iż zostaną wobec nich podjęte decyzje o podobnej, jeżeli nie tożsamej, treści, co wobec właścicieli działek sąsiednich. Zdarza się niestety często, iż organy pierwszej instancji, bez wskazania podstaw odmiennego potraktowania poszczególnych wnioskodawców – przy takim samym stanie faktycznym – wydają raz pozytywne, raz negatywne decyzje.

Pomoc społeczna i świadczenia rodzinne

Oceniając zagadnienia z dziedziny zarówno pomocy społecznej jak i świadczeń rodzinnych które obejmują zasiłki rodzinne, dodatki do zasiłku rodzinnego oraz świadczenia alimentacyjne należy stwierdzić – analizując rok 2009 - znaczny wzrost odwołań w w/w dziedzinach.

Ilość wpływających odwołań świadczy o trudnej sytuacji finansowej osób zwracających się o wsparcie materialne dla rodzin, których sytuacja związana jest z brakiem możliwości podjęcia zatrudnienia tak przez matki mające na utrzymaniu dzieci jak i ojców zobowiązanych do płacenia zasądzonych alimentów na dzieci, w stosunku do których, z uwagi na brak możliwości podjęcia zatrudnienia, egzekucja zobowiązań alimentacyjnych jest bezskuteczna.

Ilość odwołań wynika również z nieprecyzyjności obowiązujących w w/w dziedzinach przepisów , dotyczy to w szczególności ustalenia dochodu wnioskodawcy z uwzględnieniem dochodu utraconego i dochodu uzyskanego, który ma priorytetowe znaczenie bowiem przesądza o prawie lub odmowie prawa do świadczeń na dany okres zasiłkowy tak w świadczeniach rodzinnych jak i w świadczeniach alimentacyjnych.

Podkreślenia wymaga również fakt, iż na wzrost odwołań wpłynęła regulacja prawna zawarta w art. 27 ust. 2 ustawy z dn. 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów /Dz.U. z 2009 r. nr 1 poz. 7 j.t./, zgodnie z którą po zakończeniu okresu świadczeniowego organ właściwy wierzyciela wydaje decyzję administracyjną w sprawie zwrotu przez dłużnika alimentacyjnego należności z tytułu otrzymanych przez osobę uprawnioną świadczeń z funduszu alimentacyjnego, w świetle której dłużnicy po otrzymaniu w/w decyzji korzystają z przysługującego im prawa wniesienia odwołania, kwestionując niejednokrotnie zasadność zwrotu wypłaconych świadczeń alimentacyjnych z uwagi na bezpośrednią wpłatę należności alimentacyjnych stronie lub wskazując na brak możliwości zwrotu należności z uwagi na nie uzyskiwanie dochodów.

W ocenie Kolegium największe trudności w stosowaniu prawa wynikają z nieprecyzyjnego i niejasnego formułowania przepisów prawa. Nawet w przypadku stwierdzenia przez Trybunał Konstytucyjny niezgodności z Konstytucją określonego przepisu- zakres orzekania TK jest wyznaczony przez ściśle sprecyzowane pytanie. Ustawodawca nie dostrzega, czy też nie chce dostrzec, że istnieją inne przepisy zawierające te same regulacje, budzące podobne wadliwości.

Np. pomimo stwierdzenia przez Trybunał Konstytucyjny /wyrok z 30.06.2009r. Sygn.akt. P 45/08/ o niezgodności z Konstytucją RP przepisu § 17 ust.2 rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 2.06.2005r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne, nie podjęto żadnych działań w celu zmiany zapisu § 11 ust.2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28.07.2008r. w sprawie sposobu i trybu postępowania, sposobu ustalania dochodu oraz wzorów wniosku, zaświadczeń i oświadczeń o ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego /Dz.U. nr 136,poz.855/ . Przepisy obowiązujące nakazują obliczanie dochodu utraconego w taki sam sposób jak zakwestionowany § 17 ust.2 cyt. rozporządzenia. Z tego powodu, ta sama osoba w tym samym stanie faktycznym otrzyma świadczenia rodzinne ale nie otrzyma świadczenia z funduszu alimentacyjnego.

Kolegium pomimo dostrzegania tej niesprawiedliwości nie może odmówić zastosowania obowiązującego aktu wykonawczego, gdyż nie jest uprawnione do kontroli i oceny zgodności przepisu aktu wykonawczego z przepisami ustawy, jak również do badania zgodności ustawy z konstytucją.

Ruch drogowy, transport drogowy

Wpływ odwołań w 2009 r. od decyzji administracyjnych wydawanych przez organy pierwszej instancji w zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (tj. Dz. U. Nr 108 z 2005 r. poz.908 z późn. zm.) kształtował się na poziomie zbliżonym do wpływu w 2008r.

Tematyka odwołań dotyczyła głównie skierowań na kontrolne badania lekarskie w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi (art. 122 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Wnioskodawcą o wszczęciu postępowania z urzędu w większości przypadków był Prokurator, który prowadząc (nadzorując) postępowanie w innym zakresie, kierował podejrzanego na badania lekarskie określające stan zdrowia a uzyskana w wyniku tych działań opinia sporządzona przez biegłych sądowych – lekarzy psychiatrów wskazywała na zaburzenia osobowości osób badanych spowodowanych głównie obciążającymi ich nałogami (choroba alkoholowa, uzależnienie od narkotyków).

W takich przypadkach organy wydające uprawnienia, po przeprowadzeniu własnego postępowania dowodowego wydawały decyzje o skierowaniu kierowcy do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy na kontrolne badania pod kątem ich zdolności do kierowania pojazdami.

Drugą grupą odwołań stanowiły odwołania od decyzji organów pierwszej instancji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami po otrzymaniu prawomocnego wyroku orzekającego zakaz prowadzenia pojazdów na określony czas. Wyroki te zapadają głównie w przypadku stwierdzenia prowadzenia pojazdów w stanie wskazującym na spożycie alkoholu lub w stanie nietrzeźwości jak i po spożyciu innych środków odurzających.

Podkreślić należy, że ilość odwołań dotyczących ww. przekroczeń przepisów stale utrzymuje się na wysokim poziomie, a nawet wzrasta. Akta sprawy (akta kierowcy), które przy wpływie odwołań otrzymuje Kolegium wykazują określoną prawidłowość – a mianowicie: mają charakter „recydywy” w stosunku do kierowców popełniających w/w przestępstwa.

Pozostała tematyka w zakresie stosowania ustawy – Prawo o ruchu drogowym, to zatrzymanie prawa jazdy w określonych w ustawie przypadkach, wydawanie praw jazdy w aspekcie przepisów obowiązujących w tym zakresie przy wymianie praw jazdy i braku określonych prawem dokumentów w aktach kierowcy.

Transport drogowy w stosowaniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 z późn. zm.).

W zakresie stosowania powyższej ustawy odwołania wpływające do Kolegium dotyczyły głównie cofnięcia licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką (w przypadkach wskazanych taksatywnie w ustawie) oraz odmowy udzielania nowej licencji (w niewielkim zakresie z uwagi na niepodejmowanie przez określone rady miasta lub gminy uchwał określających nową liczbę licencji na terenie gminy).

W zakresie wydania zezwolenia na przewozy regularne w krajowym transporcie drogowym ilość odwołań, które wpłynęła w 2009 r. była niewielka, co świadczy
o dobrej współpracy samorządów z przedsiębiorcami wykonującymi tego rodzaju transport i zabezpieczenie rynku w tego rodzaju usługi.

Rejestracja pojazdów tj. stosowanie ustawy z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 186 z 2007 r. poz. 1322).

Odwołania w ww. sprawach dotyczyły głównie odmowy rejestracji pojazdu przez organy pierwszej instancji z uwagi na brak wymaganych w ustawie dokumentów załączonych do wniosku (potwierdzenie dowodu własności pojazdu, potwierdzenie zmian konstrukcyjnych pojazdu zmieniających jego rodzaj).

W rozpatrywaniu odwołań dot. w/w problematyki, Kolegium stosunkowo często zmuszone było stwierdzać nieważność decyzji w stanie faktycznym wskazującym na błędne określenie rodzaju pojazdu (w przypadku samochodów sprowadzanych z państw UE).

Ochrona trzeźwości i przeciwdziałanie alkoholizmowi

Liczba odwołań z 2009 r. od decyzji organu I instancji w zakresie stosowania ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r. nr 70, poz. 473 z późn. zm.) w zasadzie kształtuje się na poziomie 2008 r. Większość odwołań dotyczyło wygaśnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych w związku z nie wniesieniem w terminie opłaty za korzystanie z zezwolenia.

Druga grupa odwołań dotyczyła odwołań od decyzji organów gmin I instancji cofających zezwolenia.

Podkreślenia wymaga fakt, że tak jak w roku ubiegłym decyzje w tym zakresie
w zdecydowanej większości są uchylane a sprawa przekazywana do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Decyzja w tym zakresie wymaga od organu pełnego postępowania dowodowego, które bez wątpliwości wskazywałoby na występowanie co najmniej jednej z przesłanek występujących w przepisach ustawy a wskazujących na obowiązek cofnięcia udzielonego przedsiębiorcy zezwolenia. Zauważyć należy, że organy I instancji często uchybiają temu obowiązkowi.

Wycinka drzew na terenie uzdrowisk na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody, w związku z ustawą z dnia 28 lipca 2005r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz.U. z dnia 1 września 2005r., Nr 167, poz. 1399 z późn. zm.)

Według przepisu art. 85 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody, opłatę za usunięcie drzew ustala się na podstawie stawki zależnej od obwodu pnia oraz rodzaju i gatunku drzewa. Zgodnie zaś z art. 85 ust. 6 ustawy opłaty za usunięcie drzew lub krzewów z terenu uzdrowisk, obszaru ochrony uzdrowiskowej, terenu nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków oraz terenów zieleni są o 100 % wyższe od opłat ustalonych na podstawie stawek, o których mowa w art. 85 ust. 4 pkt 1 i ust. 5.

W artykule tym przewidziano zatem podwyższenie o 100% opłaty za usuwanie drzew lub krzewów z terenu uzdrowisk, obszarów ochrony uzdrowiskowej, terenu nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków oraz terenów zieleni.

A contrario – w świetle przepisów tej ustawy nie jest zabronione usuwanie drzew z tych terenów, tj. także terenu uzdrowisk, obszarów ochrony uzdrowiskowej i terenu nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków. Również w doktrynie nie wykluczano możliwości usuwania drzew z tych terenów.

Pojęcie uzdrowiska jest pojęciem języka prawnego. Posługuje się nim ustawodawca w art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowychstanowiąc, że jest nim obszar, na terenie którego prowadzone jest lecznictwo uzdrowiskowe, wydzielony w celu wykorzystania i ochrony znajdujących się na jego obszarze naturalnych surowców leczniczych, spełniający warunki, o których mowa w art. 34 ust. 1, któremu został nadany status uzdrowiska.

W związku z tym o wysokości opłaty decydować będą postanowienia statutu konkretnego uzdrowiska (Gruszecki Krzysztof, Ustawa o ochronie przyrody. Komentarz, Zakamycze, 2005).

Tymczasem czynnościami zabronionymi do realizacji w poszczególnych strefach ochrony uzdrowiskowej, są czynności określone w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym…. Artykuł 38 ust. 1 tej ustawy stanowi, że na obszarze uzdrowiska lub obszarze ochrony uzdrowiskowej wydziela się trzy rodzaje stref ochronnych, oznaczone literami "A", "B" i "C". Zgodnie z art. 38 ust. 1 pkt 1 ustawy, w strefie ochronnej "A" zabrania się między innymi wszystkich czynności zabronionych, ujętych w wykazie dla strefy ochronnej "B" i "C". W myśl natomiast art. 38 ust. 1 pkt 2 w strefie ochronnej "B" zabrania się między innymi wyrębu drzew leśnych i parkowych, z wyjątkiem cięć sanitarnych, a także wszystkich czynności zabronionych ujętych w wykazie dla strefy ochronnej "C". Z kolei według art. 38 ust. 1 pkt 3 w strefie ochronnej "C" zabrania się między innymi nieplanowanego wyrębu drzew.

W sprawie pojawiają się zatem istotne wątpliwości. Z jednej bowiem strony ustawa z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody dopuszcza usunięcie drzew lub krzewów z terenu uzdrowisk, obszaru ochrony uzdrowiskowej, terenu nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków oraz terenów zieleni. Z drugiej natomiast strony, przepisy art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych – biorąc pod uwagę ich literalne brzmienie – w strefie ochronnej „A” i „B” zabraniają jedynie wyrębu drzew leśnych i parkowych (z wyjątkiem cięć sanitarnych) oraz nieplanowego wyrębu drzew. Rodzi się zatem wątpliwość, czy planowy wyręb drzew innych aniżeli leśne i parkowe – byłby dopuszczalny.

Można by przyjąć, że wycinanie wszystkich drzew z terenu uzdrowisk, co do zasady, jest zabronione, gdyby za drzewa leśne i parkowe przyjmować drzewa rosnące z reguły w lasach i parkach (np. sosny), ale występujące także poza tymi terenami (np. – rosnące na prywatnej działce w danej miejscowości).

Z drugiej strony można przyjąć, że w uzdrowiskach zabronione jest usuwanie co prawda wszystkich drzew, ale tylko na terenie lasów i parków. Natomiast jest dopuszczalne zezwolenie na wyrąb drzew leśnych i parkowych (np. sosen) rosnących poza obrębem lasu i parku np. na terenie prywatnej działki na terenie miejscowości. W tym miejscu warto zwrócić uwagę na stanowisko Ministerstwa Zdrowia zawarte w piśmie skierowanym do jednej z gmin, z którego wynika, iż na obszarze uzdrowiska istnieje całkowity zakaz wycinki drzew, niezależnie od ich nazwy i pochodzenia.

Reasumując powyższe Kolegium stoi na stanowisku, że na terenie uzdrowisk, wbrew twierdzeniom organów I instancji oraz stanowiska ministerstwa, dozwolony jest wyręb drzew, jednak innych niż leśne i parkowe. Konieczna jest jednak prawna definicja pojęcia „drzewa leśne i parkowe” (wniosek de lege ferenda).

Wątpliwości na tle stosowania artykułu 138 § 2 kpa

Artykuł 138 § 2 kpa stanowi, że organ odwoławczy może uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości lub w znacznej części. Przekazując sprawę organ ten może wskazać, jakie okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ukształtował się pogląd (np. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 23 września 2009r., sygn. II SA/Sz 544/09), że skoro decyzja organu I instancji jest dla strony częściowo satysfakcjonująca (np. w pkt 1 decyzji - zezwolenie na wycięcie części drzew, w pkt 2 decyzji - odmowa zezwolenia na wycięcie pozostałej części drzew, przy czym oba te rozstrzygnięcia zawarto w jednej decyzji; bądź też np. w pkt 1 – zezwolenie na zajęcie części pasa drogowego, w pkt 2 decyzji – odmowa zezwolenia na zajęcie pozostałej części pasa drogowego, przy czym oba te rozstrzygnięcia zawarto w jednej decyzji), to organ odwoławczy nie jest uprawniony do eliminacji, w drodze kasacyjnej (art. 138 § 2 kpa) orzeczenia organu I instancji w tej części, w której jest ono korzystne dla strony i przez nią nie kwestionowane. Nie jest zatem w takiej sytuacji uzasadnione uchylenie przez Kolegium w całości zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji – na podstawie art. 138 § 2 kpa.

Zgodnie z art. 138 § 1 pkt 2 kpa, organ odwoławczy może także uchylić zaskarżoną decyzję w części, ale w tym zakresie musi jednocześnie orzec co do istoty sprawy.

Kolegium nie może natomiast tylko uchylić zaskarżoną decyzję jedynie w części (co do niektórych rozstrzygnięć).

W praktyce orzeczniczej Kolegium pojawiły się zatem rozbieżności, czy możliwe jest uchylenie zaskarżonej decyzji jedynie w części (np. w odrębnym punkcie decyzji niekorzystnym dla strony) i tylko w tym zakresie przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, czy też w takim przypadku nadal konieczne jest uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Sytuacja uchylenia zaskarżonej decyzji jedynie w części (np. tylko w odrębnym punkcie decyzji niekorzystnym dla strony) i tylko w tym zakresie przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji mogłaby być tym bardziej dopuszczalna, gdy orzeczenie organu pierwszej instancji obejmuje swym zakresem rozstrzygnięcia, które według stanowiska WSA w Szczecinie są przedmiotowo na tyle samodzielne i uregulowane kompletnie, że nadają się do wykonania niezależnie od pozostałych postanowień decyzji (np. sygnalizowane powyżej w pkt 1 decyzji - zezwolenie na wycięcie części drzew, w pkt 2 decyzji - odmowa zezwolenia na wycięcie pozostałej części drzew; przy czym oba te rozstrzygnięcia zawarto w jednej decyzji, bądź też np. w pkt 1 – zezwolenie na zajęcie części pasa drogowego, w pkt 2 decyzji – odmowa zezwolenia na zajęcie pozostałej części pasa drogowego, przy czym oba te rozstrzygnięcia zawarto w jednej decyzji).

Przyczyny zaległości w rozpatrywaniu spraw oraz proponowane rozwiązania w tym zakresie, itp.;

W roku 2009 nie wystąpiły zaległości w rozpatrywaniu spraw przez Kolegium. Sprawy były rozpatrywane w ustawowych terminach.

W 11 przypadkach Kolegium zawiesiło z urzędu postępowanie w sprawie. I tak np. w 5-ciu sprawach (wnioski o stwierdzenie nieważności decyzji organu pierwszej instancji z uwagi na obowiązujące przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego), przyczyną zawieszenia było oczekiwanie na wyjaśnienie sprawy przez inny organ. W jednej sprawie zawieszono postępowanie z urzędu, z uwagi na oczekiwanie na zakończenie odrębnego postępowania przez organ administracji. W kolejnych pięciu sprawach ( 4 - pomoc społeczna, 1-opłata planistyczna) zawieszono postępowanie na wniosek strony.

Informacja nt. skarg kasacyjnych – liczba uwzględnionych skarg złożonych przez Kolegium itd.

W roku 2009 Kolegium, nie zgadzając się z wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie złożyło 3 skargi kasacyjne do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skargi dotyczyły: - usunięcia drzew, podatku od nieruchomości, warunków zabudowy i zagospodarowania. W okresie objętym informacją w tych sprawach NSA nie zajął stanowiska.

W roku 2009 Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznał 17 skarg kasacyjnych wniesionych przez SKO (7 - z roku 2006, 8 - z roku 2007, 2 - z roku 2008) W 14 sprawach uchylono zaskarżone wyroki WSA – w 3 sprawach oddalono skargę kasacyjną.

Kontrole przeprowadzane w Kolegium przez MSWiA, Kancelarię Premiera, NIK i inne uprawnione organy (np. ZUS) – wyniki, wystąpienia pokontrolne i ich wykonanie.

W roku 2009 r. odbyła się jedna kontrola w Kolegium.
Była ona przeprowadzona przez kontrolerów z Archiwum Państwowego w Koszalinie i dotyczyła ewidencji i dokumentacji przechowywanej w Archiwum Zakładowym w Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Koszalinie.

W wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że w SKO w Koszalinie przechowywany jest materiał archiwalny własny i dokumentacja niearchiwalna własna. Akta kat. A i B są właściwie kwalifikowane, opisane i uporządkowane. Kompletność materiałów archiwalnych nie budzi zastrzeżeń. Pomieszczenie, w którym przechowuje się dokumentację jest należycie zabezpieczone przed włamaniem, pożarem i innymi szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi. Zaleceń pokontrolnych nie wydano.

Omówienie wydanych przez prezesa SKO postanowień sygnalizacyjnych

W roku 2009 Prezes SKO w Koszalinie wydała jedno postanowienie sygnalizacyjne do Prezydenta Miasta Koszalina. Dotyczyło ono niewłaściwej procedury stosowanej przez doręczycieli Urzędu Miejskiego w Koszalinie dla możliwości przyjęcia instytucji tzw. doręczenia zastępczego.

Działalność pozaorzecznicza Kolegium – opiniowanie aktów prawnych, zgromadzenia krajowe i regionalne SKO, szkolenia, wydawnictwa, współpraca z innymi organami państwa i instytucjami.

W roku 2009 Prezes Kolegium uczestniczyła w obradach Krajowej Reprezentacji Samorządowych Kolegiów Odwoławczych, a członkowie Kolegium w konferencjach i szkoleniach dotyczących między innymi: pomocy społecznej i świadczeń rodzinnych, koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

W ramach współpracy z innymi organami Kolegium:

- udostępniło informacje dotyczące zatrudnienia w naszej jednostce do wykorzystania przez KRSKO w Krakowie celem opracowania opinii o projekcie ustawy o racjonalizacji zatrudnienia w państwowych jednostkach budżetowych i niektórych innych jednostkach sektora finansów publicznych,

- złożyło wniosek do Wojewody Zachodniopomorskiego o sprawdzenie zgodności z prawem § 8a uchwały Nr XXIII/140/2008 Rady Miejskiej w Mirosławcu z dnia 28 kwietnia 2008 r. w sprawie zmiany uchwały Nr XXXII/168/2005 r. Rady Miejskiej w Mirosławcu z dnia 31 marca 2005 r. w sprawie regulaminu pomocy materialnej o charakterze socjalnym dla uczniów zamieszkałych na terenie Gminy i Miasta Mirosławiec ogłoszonej w Dz.Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2008 r. nr 55, poz. 1268 oraz rozważenie możliwości zaskarżenia w/cyt. Uchwały do sądu administracyjnego, na podstawie art. 93 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym,

- członkowie Kolegium również współpracują z organami Gmin w razie konieczności przeprowadzenia wizji lokalnych w terenie.

Wykonanie budżetu, zatrudnienie, płace i kwalifikacje osób zatrudnionych.

Wykonanie budżetu za rok 2009 przedstawia się następująco:

- plan 1.787.464

- wykonanie 1.787.139,28 tj. 99,98%.

w tym płace:

- wynagrodzenia osobowe 1.103.926,19

- dodatkowe wynagrodzenie roczne 74.930,30

Jak zaznaczono na wstępie Kolegium liczy 27 członków : 10 etatowych i 17 pozaetatowych.

Wśród członków Kolegium nie ma osób posiadających tytuły naukowe.

Biuro Kolegium liczy 7 osób. Wszystkie osoby pracujące w Biurze posiadają wykształcenie wyższe.

Obsługa informatyczna Kolegium wykonywana jest na podstawie umowy cywilnej.

[iii] - dot. spraw, które wpłynęły do SKO w latach poprzedzających okres objęty informacją, ale nie zostały załatwione przez SKO,

[iii] - patrz pkt 1. ppkt 1.2. ,

[iii] - dot. spraw, które wpłynęły do SKO w roku objętym informacją, a do których zastosowanie mają przepisy Ppsa tj. m.in. skargi, skargi kasacyjne, zażalenia i inne, wykonywane w trybie tej ustawy – patrz m.in. przyp.11;

[iii] - decyzje (postanowienia) kończące postępowanie odwoławcze (zażaleniowe) prowadzone przed SKO jako organem II instancji (w tym art. 134 Kpa) oraz inne wydane w tym postępowaniu np. zawieszenie postępowania – art. 97 § 1 i 98 Kpa lub art. 201 § 1 i art. 204 § 1 Op ;

[iii] - decyzje (postanowienia) wydane przez SKO jako organ I instancji np. w postępowaniu dot. stwierdzenia nieważności (art. 156 § 1 Kpa oraz art. 247 § 3 Op) lub wznowienia postępowania (art. 145 § 1 Kpa oraz art. 240 § 1 Op), postanowienia wydane w trybie art. 65 § 1, art. 66 § 1 i 3 Kpa, art. 169 § 4 Op oraz inne wydane w tych postępowaniach np. zawieszenie postępowania – art. 97 § 1 i 98 Kpa lub art. 201 § 1 i art. 204 § 1 Op ;

[iii] - np. postanowienia dot. sporów kompetencyjnych (art. 22 § 1 pkt 1 Kpa), wyznaczenia organu wskutek wyłączenia (art.25-27 Kpa oraz art.130 i 132 Op), dopuszczenia organizacji społecznej do udziału w postępowaniu (art.31§ 2 Kpa), odmowy przywrócenia terminu (art. 59 § 1 i 2 Kpa), odmowy udostępnienia akt ( art. 74 § 2 Kpa oraz art. 179 § 2 Op), wniosku o wyjaśnienie, uzupełnienie oraz sprostowanie (art.113 Kpa oraz art.213 i 215 Op), wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji (art.224 § 3 pkt 2 Op), opłat i kosztów postępowania (dział IX Kpa);

[iii] - dot. również postanowień zgodnie z art. 144 Kpa oraz art. 239 Op

[iii] - dot. również postanowień zgodnie z art. 126 Kpa oraz art. 219 Op

[iii] - dot. spraw, które nie zostały załatwione przez SKO w roku objętym informacją ;

[iii] - liczba skarg skierowanych do sądu w stosunku do ogólnej liczby podjętych przez kolegium w roku objętym informacją rozstrzygnięć podlegających zaskarżeniu;

[iii] - obejmuje inne sprawy prowadzone przez Kolegium w trybie przepisów Ppsa np. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3), wniosek o sprostowanie omyłki pisarskiej (art. 156), wniosek o uzupełnienie wyroku (art. 157), wystąpienie o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego (art. 15 § 1 pkt 4 w zw. z art. 4), wniosek o zawieszenie postępowania przed sądem i o podjęcie zawieszonego postępowania (art. 123-131) czy wznowienie postępowania (art. 270) itd. ;

Wytworzył:

Udostępnił:

Skórka Damian

(2010-03-25 09:13:37)

Ostatnio zmodyfikował:

Skórka Damian

(2015-10-27 15:14:34)

DRUKUJ TĘ STRONĘ Obrazek drukarki

ZAMKNIJ